سنسور اکسیژن چیست؟ علائم خرابی سنسور اکسیژن

خودروی در حال حرکت، گازهای آلاینده‌ی بسیاری تولید می‌نماید که باید از اگزوز خارج شوند. سیستم اگزوز خودرو نقش حیاتی در کنترل انتشار آلاینده‌ها و حفظ محیط زیست و کاهش هزینه‌های سوخت خودرو می‌شود.

قطعات بسیاری سیستم اگزوز خودرو را تشکیل می‌دهند و سنسور اکسیژن که به آن سنسور O₂ هم می‌گویند یکی از این قطعات است. بیشتر خودروها به ازای هر گرم بنزین به 14 گرم اکسیژن نیاز دارند. این تعادل صحیح بین اکسیژن و سوخت توسط سنسور اکسیژن برقرار می‌شود. یک سنسور اکسیژن معیوب بر عملکرد خودروی شما تاثیر می‌گذارد.

ما در این مقاله سنسور اکسیژن را به عنوان یکی از مهمترین سنسورهای خودرو معرفی می‌کنیم. سپس نحوه عملکرد سنسور اکسیژن خودرو و وظایف آن را مرور کرده و دلایل و علائم خرابی این قطعه را خواهیم گفت.

سنسور اکسیژن چیست؟

سنسور اکسیژن (Oxygen Sensor)که به‌عنوان سنسور O₂ یا سنسور لامبدا (Lambda Sensor) نیز شناخته می‌شود، یک دستگاه اندازه‌گیری است که نسبت هوا به سوخت در موتور خودرو را کنترل کرده و اطلاعات را در قالب ولتاژ الکتریکی به ECU (واحد کنترل موتور) خودرو ارسال می‌کند. سپس ECU می‌تواند مخلوط هوا و سوخت را تنظیم کند تا ماشین تا حد امکان بصورت کارآمد کار کند.

حسگر اکسیژن از زیرکونیوم ساخته شده و در واقع نوعی باتری است که به سلول گالوانیکی (Galvanic Cell) معروف است. مقدار ولتاژ تولیدی توسط سنسور اکسیژن بسته به‌ سطح اکسیژن در اگزوز متفاوت است. ولتاژ تولید شده توسط سنسور اکسیژن در خودرو به ECU امکان تشخیص اینکه مخلوط هوا و سوخت ایجاد شده یک مخلوط ضعیف یا یک مخلوط غنی است را می‌دهد.

مخلوط ضعیف مخلوطی است که اکسیژن زیادی دارد یا سوخت کمی دارد. مخلوط سوخت ضعیف گرمای بیشتری تولید می‌کند و با آسیب‌رساندن به مبدل کاتالیزوری می‌تواند برای قطعات داخلی موتور خودرو نظیر پیستون و میل لنگ و شمع ها، یاتاقان و … فاجعه بار باشد.

مخلوط غنی مخلوطی است که سوخت زیادی دارد یا اکسیژن کمی دارد. سوخت غنی باعث می‌شود خودرو به دلیل نسوختن تمام سوخت، آلودگی اضافی ایجاد کند و مصرف سوخت آن بیشتر شود. به‌طور کلی، سوخت غنی سبب کاهش راندمان موتور می‌شود.

چند نوع متداول سنسور اکسیژن خودرو وجود دارد، اما همه آن‌ها نقش یکسانی را در موتور ایفا می‌کنند و آن حفظ عملکرد خودرو و تنظیم نسبت ایده آل هوا به سوخت است. نسبت هوا به سوخت در خودرو در حال حرکت در نوسان است و وظیفه سنسور اکسیژن تنظیم این نسبت است.

تاریخچه سنسور اکسیژن در خودرو

• اولین سنسور اکسیژن: شرکت بوش آلمان در سال ۱۹۶۱ اولین سنسور اکسیژن را تولید کرد.
• الزامی شدن نصب سنسورهای اکسیژن در بتدای دهه ۸۰ میلادی: وضع قوانین محیط زیستی نصب سنسور اکسیژن در خودروها از سال ۱۹۸۱ الزامی کرد.
• معرفی سنسورهای تک سیمه (Single Wire O2 Sensors): سنسورهای اکسیژن اولیه تنها دارای یک سیم بودند و به آن‌ها سنسورهای تنظیم نشده یا گرم نشده گفته می‌شد. این سنسورها در یک دمای ثابت کار می‌کردند و دقت کافی در محاسبات و تنظیم نسبت سوخت به هوا نداشتند.
• سنسورهای سه سیمه (Three Wire O2 Sensors): نسل بعدی سنسور اکسیژن دارای سه سیم بود که به سنسورهای گرم شده (heated sensor) نیز معروف هستند. این حسگرها که در اواسط دهه 1980 معرفی شدند، دارای یک هیتر داخلی بودند که آنها را به سرعت به دمای عملیاتی می‌رساند. این طراحی امکان سنجش دقیق‌تر و سریع‌تر سطح اکسیژن در گازهای خروجی را فراهم می کند و عملکرد کلی موتور و کنترل آلایندگی را بهبود می‌بخشد.
• سنسورهای ۴ سیمه (Four Wire Sensors): در دهه 1990، سنسورهای اکسیژن با چهار سیم رایج‌تر شدند. این طراحی یک سیم اختصاصی برای عنصر گرمایش سنسور، جدا از سیم‌های سیگنال اضافه کرد. با طراحی ۴ سیمه می‌توان هیتر را به طور مستقل کنترل کرد و امکان کنترل دقیق‌تر دمای عملکرد سنسور را فراهم کرد. این طراحی، دقت و پاسخگویی را به خصوص در هنگام استارت در فصول سرد افزایش می‌دهد.
• سنسورهای باند پهن (Wideband Sensors): تا قبل از معرفی سنسورهای باند پهن اغلب سنسورها باندباریک (Narrowband sensor) بودند. بدین معنی که تنها دو حالت مخلوط سوخت غنی و مخلوط سوخت ضعیف را تشخیص می‌دادند. با پیچیده‌تر شدن سیستم‌های کنترل موتور، سنسورهای اکسیژن باند پهن معرفی شدند. این سنسورها که به عنوان سنسورهای نسبت هوا به سوخت (AFR) نیز شناخته می‌شوند، اندازه‌گیری دقیق‌تری از مخلوط سوخت و هوا ارائه می‌دهند و به واحد کنترل موتور (ECU) اجازه می‌دهند تا فرآیند احتراق را برای بازدهی بهینه و کنترل آلاینده‌ها بهتر تنظیم کند.
• پیشرفت‌های کنونی: در سال‌های اخیر، پیشرفت‌ها در فناوری حسگرها، با نوآوری‌ها در مواد و طراحی، ادامه دارد. برخی از خودروهای مدرن از سنسورهای باند پهن پیشرفته و حتی چندین سنسور برای نظارت و کنترل دقیق‌تر نسبت هوا به سوخت استفاده می‌کنند.

سنسور اکسیژن چه وظایفی دارد؟

بطور کلی سنسور اکسیژن خودرو دارای وظایف زیر است:

• نظارت بر سطوح اکسیژن: سنسور اکسیژن میزان اکسیژن موجود در گازهای خروجی از اگزوز را اندازه‌گیری می‌کند. این اطلاعات برای واحد کنترل موتور (ECU) ضروری است تا بتواند نسبت سوخت و اکسیژن را تنظیم کند.

• بهینه‌سازی مخلوط سوخت و هوا: بر اساس سطوح اکسیژن شناسایی‌شده، ECU تزریق سوخت را از طریق انژکتور تنظیم می‌کند تا به مخلوط مناسبی از هوا و سوخت برای احتراق کارآمد دست یابد. این فرآیند برای مصرف سوخت کارآمد، عملکرد موتور و افزایش عمر کاتالیزور خودرو و کنترل آلایندگی، حیاتی است.

• کاهش آلودگی خودرو: با اطمینان از نسبت صحیح هوا به سوخت، سنسور اکسیژن نقش مهمی در کاهش انتشار گازهای مضر دارد. در صورتی که نسبت اکسیژن به بنزین مناسب نباشد، میزان گازهای مضر تولید‌شده افزایش یافته و محیط زیست بیشتر آلوده می‌شود.

• حلقه بازخورد: سنسور اکسیژن در یک سیستم بازخورد حلقه بسته عمل می‌کند. دائماً داده‌های بلادرنگ را به ECU ارائه کرده و به سیستم مدیریت موتور اجازه می‌دهد تا تنظیمات مداوم را برای عملکرد بهینه انجام دهد.

• راندمان مبدل کاتالیزوری: سنسورهای اکسیژن در نظارت بر کارایی مبدل کاتالیزوری موثر هستند. مبدل کاتالیزوری برای تبدیل موثر آلاینده‌های مضر به مواد کم‌مضر به سطوح دقیق اکسیژن متکی است.

• کمک به عیب یابی خودرو: سنسورهای اکسیژن به عیب‌یابی خودرو کمک می‌کنند. هنگامی که یک سنسور مشکلی را تشخیص می‌دهد، چراغ چک خودرو روشن می‌شود که نشان‌دهنده مشکل بالقوه در بخشی از خودرو است.

خرابی سنسور اکسیژن

سنسور اکسیژن کجاست و خودرو چند سنسور اکسیژن دارد؟

خودروهای قدیمی و کاربراتوری یک سنسور اکسیژن دارند. اغلب خودروهای امروزی دارای دو سنسور اکسیژن هستند که یکی از آن‌ها قبل از مبدل کاتالیزور قرار دارد (Upstream Oxygen Sensor) که به آن سنسور اکسیژن بالا هم میگویند و دومی بعد از مبدل کاتالیزور نصب می‌شود (Downstream Oxygen Sensor) که به آن سنسور پایین هم گفته می‌شود. خودروهای V6 , V8 و مدرنتر دارای تعداد بیشتری سنسور اکسیژن نیز هستند.

سنسورهای اکسیژن بالادست (بالا) و پایین‌دست (پایین) قبل و بعد از مبدل کاتالیزوری در لوله اگزوز وجود دارد که سنسور 1 و سنسور 2 نیز نامیده می‌شوند. تفاوت نقش و عملکرد سنسور اکسیژن پایین و بالا به شرح زیر است:

• سنسور اکسیژن بالا (سنسور ۱): سنسور O2 بالادست بر راندمان سوخت موتور نظارت کرده و داده‌ها را به ECU ارسال می‌کند. ECU نسبت بهینه هوا به سوخت را محاسبه می‌کند تا موتور به‌خوبی عمل کند.
• سنسور اکسیژن پایین(سنسور ۲): قرائت‌های سنسور O2 پایین‌دست با قرائت سنسور O2 بالادست مقایسه می‌شوند و وقتی اعداد به هم نزدیک باشند، رایانه خودرو یک کد خرابی مربوط به مبدل کاتالیزور خودرو را فعال می‌کند، زیرا این مبدل نتوانسته مواد سمی را از گازهای خروجی جدا کند.

مطالعه بیشتر: سنسور دریچه گاز چیست؟ علائم خرابی سنسور دریچه گاز

علایم خرابی سنسور اکسیژن خودرو

. علامت‌های خرابی سنسور اکسیژن شامل موارد زیر است:

روشن‌شدن چراغ چک موتور

روشن‌شدن چراغ چک موتور

سنسور O2 خراب روی موتور تأثیر می‌گذارد و چراغ Check Engine را روشن می‌کند. وقتی سنسور نمی‌تواند سطح اکسیژن اگزوز را به‌طور دقیق اندازه‌گیری کند، ماژول کنترل موتور نمی‌داند که نسبت هوا به سوخت را چطور تنظیم کند. این مشکل می‌تواند منجر به طیف گسترده‌ای از مشکلات موتور شود، که هر یک می‌تواند چراغ را روشن کنند.

لازم به ذکر است که چراغ Check Engine مستقیماً بر حسگرهای O₂ نظارت نمی‌کند؛ بلکه فقط می‌تواند مشکلات موتور را نشان دهد. به‌همین دلیل اگر سنسور فقط کثیف باشد و خراب نشده باشد، باز هم ممکن است چراغ چک موتور روشن شود.

در این شرایط لازم است برای مشخص‌کردن مشکل، یک اسکنر کد OBD را به داشبورد وصل کنید تا تشخیص دهد کدام سنسور O2 خراب است. کدهای تشخیصی از ماژول کنترل موتور که ممکن است نشان‌دهنده مشکل سنسور اکسیژن باشد عبارتند از: P0030، P0031، P0130، P0131، P0132، P0133، P0134، P0137 P0140، P0141، P0161، P0172،  و P2227.

مصرف بیش‌از حد سوخت

اگر سنسور اکسیژن خراب باشد، می‌تواند باعث شود موتور بیشتر از حد نیاز سوخت بسوزاند. اگر بیشتر از قبل به جایگاه‌های پمپ بنزین مراجعه می‌کنید، ممکن است مقصر سنسورهای O2 باشند.

اگر این حسگرها نتوانند نسبت هوا به سوخت موجود در سیلندرهای احتراق را رصد کنند، مخلوط سوخت ممکن است «غنی» شود (سوخت سنگین). در این شرایط مقدار کافی اکسیژن برای سوخت بنزین نیست و مقداری از بنزین ناقص سوخته و به هدر می‌رود.

به مشام‌رسیدن بوی سولفوریک اسید یا بنزین از اگزوز

اگر سنسورهای اکسیژن خراب باشند، بنزین به‌خوبی نمی‌سوزد و بوی بدی ایجاد می‌کند. وقتی ماشین خود را روشن می‌کنید یا بیرون آن ایستاده‌اید، بوی گوگرد، بوی تخم مرغ فاسد یا بنزین می‌تواند نشان‌دهنده این باشد که سوخت اضافی در موتور در حال سوختن است و اکسیژن کافی برای آن وجود ندارد. این بو معمولاً با خروج دود سیاه از اگزوز همراه است.

اگر وسیله نقلیه شما دچار این وضعیت شده، احتمالاً بیش از یک سنسور O2 از کار افتاده است.

خروج دود سیاه از اگزوز

خروج دود سیاه از اگزوز

دود سیاه از احتراق نامناسب ناشی از سطوح کم اکسیژن ناشی می‌شود. وقتی مقدار کمی اکسیژن وجود داشته باشد، بنزین در حال احتراق دود سیاهی ایجاد می‌کند که از طریق لوله اگزوز به بیرون می‌رود.

به‌طور معمول، حتی وقتی یک سنسور O2 کار کند، به ماژول کنترل موتور اطلاعات لازم را برای تنظیم نسبت هوا به بنزین ارسال می‌کند. اما اگر هر دو سنسور سوخته باشد، موتور با سوخت اضافی کار کرده و دود سیاه بیرون می‌دهد.

علاوه‌بر چراغ چک موتور، دود سیاه تنها علامت بصری یک سنسور اکسیژن معیوب است.

دود سیاه همچنین، نشانه آن است که میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای بسیار بالاست. در این شرایط، وضعیت خودرو خطرناک است و باید سریع‌تر به مکانیک ارجاع داده شود.

عملکرد ضعیف موتور در هنگام رانندگی

سنسورهای خراب می‌توانند باعث سوخت ناقص، لرزش، شتاب ضعیف یا تکان‌خوردن خودرو هنگام حرکت شوند. ریپ زدن و تعلل خودرو در شتاب گیری از دیگر نشانه‌های خرابی سنسور اکسیژن است.

صدای تق تق موتور

صداهای زیر موتور ممکن است ناشی از هوای بیش از حد باشد. هنگامی که سنسورهای O2 نمی‌توانند مخلوط هوا و سوخت را تنظیم کنند، ممکن است میزان اکسیژن زیاد شود. این وضعیت منجر به تجمع کربن در محفظه احتراق شده که خود می‌تواند باعث ایجاد صدای زنگ، ضربه یا سر‌و‌صدا شود.

دلایل دیگر این صداها ممکن است گرفتگی انژکتورهای سوخت، سوخت نامناسب یا سایر آسیب‌های موتور باشد.

خرابی مبدل کاتالیزوری

بدون سنسورهای O2، مبدل کاتالیزوری ممکن است ناگهان خاموش شود. مبدل کاتالیزوری، گازهای سمی حاصل از احتراق موتور را به دود اگزوز با آلایندگی کم‌تر تبدیل می‌کند. برای عملکرد صحیح به مقدار مشخصی هوا نیاز دارد و اگر حسگرهای اکسیژن کار نکنند، ممکن است در یک لحظه از کار بیفتند و اجازه دهند مواد مضر از لوله‌های اگزوز خارج شوند.

به‌دنبال علائمی مثل دود تیره یا بوی گوگرد از اگزوز یا گرمای بیش از حد زیر خودرو باشید. این علائم می‌توانند نشان‌دهنده خرابی مبدل کاتالیزوری باشد.

عمر مفید و زمان تعویض سنسور اکسیژن ماشین چقدر است؟

سنسورهای اکسیژن مثل فیلتر بنزین، فیلترهوا و تسمه تایم نیستند و نیاز به بررسی و تعویض دایم ندارند. سنسورهای اکسیژن به مرور زمان دچار استهلاک شده و عملکرد خود را از دست می‌دهند.

عمر مفید سنسور اکسیژن خودرو در خودروهای داخلی معمولا بین ۵۰۰۰۰ تا ۸۰۰۰۰ کیلومتر یا ۳ تا ۵ سال است. در خودروهای مدرن و بروز که از سنسورهای هیتردار استفاده می‌کنند عمر مفید سنسور ۷ سال و ۱۵۰۰۰۰ کیلومتر است.

در ادامه برخی از مهمترین دلایل خرابی سنسور اکسیژن را مرور خواهیم کرد.

دلایل خرابی سنسور اکسیژن

عوامل متعددی می‌تواند در خرابی سنسور اکسیژن در خودرو نقش داشته باشد. در این‌جا چند دلیل رایج خرابی خرابی سنسور اکسیژن را ذکر می‌کنیم:

• استهلاک قطعه: مانند هر قطعه مکانیکی یا الکترونیکی دیگر، سنسورهای اکسیژن طول عمر محدودی دارند. با گذشت زمان، قرارگرفتن در معرض دماهای بالا و آلاینده‌های موجود در گازهای خروجی می‌تواند منجر به سایش و تخریب سنسور شود.
• آلاینده‌ها: آلاینده‌هایی مانند روغن، مایع خنک‌کننده و سایر مواد موجود در موتور می‌توانند سنسور را بپوشانند و در عملکرد آن اختلال ایجاد کنند. این شرایط می‌تواند منجر به خوانش نادرست و خرابی احتمالی شود.
• رسوبات بیش از حد کربن: رسوبات کربن حاصل از احتراق ناقص می‌توانند روی سطح سنسور اکسیژن تجمع کرده و بر توانایی آن در اندازه‌گیری دقیق سطوح اکسیژن تأثیر بگذارند. این امر در خودروهایی که مشکل موتور دارند یا در خودروهایی که روغن سوزی دارند بیشتر دیده می‌شود.
• افزودنی‌های سوخت و سوخت آلوده: برخی از افزودنی‌های سوخت نظیر اکتان موجود در سوخت می‌توانند بر حسگر تاثیر بگذارند. سوخت بی‌کیفیت یا آلوده ممکن است به‌مرور زمان منجر به آسیب سنسور شود.
• دمای موتور: محل قرارگیری سنسور اکسیژن در سیستم اگزوز، آن را در معرض دمای بالا قرار می‌دهد. با گذشت زمان، قرارگرفتن طولانی‌مدت در معرض گرمای شدید می‌تواند به زوال و خرابی سنسور کمک کند.
• سیم‌کشی یا اتصالات معیوب: مشکلات سیم‌کشی یا کانکتورهایی که سنسور اکسیژن را به سیستم الکترونیکی خودرو متصل می‌کنند، می‌توانند منجر به اختلال در عملکرد سنسور شوند. این مسئله ممکن است شامل مشکلاتی مانند خوردگی، شکستگی یا اتصالات ضعیف باشد.
• نشتی از اگزوز: نشت در سیستم اگزوز می‌تواند هوای اضافی را به جریان اگزوز وارد کرده و بر خوانش سنسور اکسیژن تأثیر بگذارد. این مشکل می‌تواند منجر به تنظیمات نادرست توسط واحد کنترل موتور شده و وضعیت را وخیم‌تر کند.
• عوامل محیطی: شرایط محیطی سخت، مانند قرارگرفتن در معرض نمک جاده یا آب، می‌تواند خوردگی را تسریع کند و طول عمر سنسور را کاهش دهد.
• آسیب مکانیکی به سنسور: آسیب فیزیکی به سنسور، خواه در اثر ضربه یا جابه‌جایی نامناسب در حین نگهداری یا تعمیرات، می‌تواند منجر به خرابی آن شود.
• عیب‌های ساخت: این مورد کم‌تر رایج است، اما ممکن است اتفاق بیفتد. نقص‌های ساخت در خود سنسور می‌تواند منجر به خرابی زودرس این قطعه شود.

تعمیر و نگهداری منظم و رسیدگی سریع به مشکلات می‌تواند به‌افزایش عمر سنسورهای اکسیژن کمک کند. نظارت بر سیستم عیب‌یابی خودرو و بررسی چراغ‌های هشدار مربوط به سنسور اکسیژن نیز برای تشخیص زودهنگام مشکلات احتمالی بسیار مهم است. بهتر است همواره سنسور اکسیژن را تمیز نگه دارد و در صورت خرابی هرچه سریعتر آنرا تعویض کنید تا از عملکرد بهینه موتور و کنترل آلایندگی اطمینان حاصل نمایید.

مطالعه بیشتر: کوئل خودرو و علایم خرابی کویل

معایب حذف سنسور اکسیژن در خودرو

برخی از افراد بدلیل روشن شدن مکرر چراغ چک، تیونینگ خودرو و حذف هزینه خرید و تعویض سنسور اکسیژن تصمیم به حذف سنسور اکسیژن از خودرو می‌گیرند. حذف سنسور اکسیژن از خودرو ابدا توصیه نمی‌شود. زیرا می‌تواند مشکلات زیر را به‌وجود بیاورد:

• افزایش مصرف سوخت و عملکرد موتور: بدون سنسور، ECU نمی‌تواند به‌طور دقیق مخلوط مناسب سوخت و اکشیژن را تعیین کند، که خود منجر به احتراق سوخت ناکارآمد می‌شود. در این شرایط مصرف سوخت افزایش یافته و عملکرد موتور ناکارآمد می‌شود.

• افزایش انتشار گازهای گلخانه‌ای: حذف حسگر می‌تواند منجر به افزایش انتشار آلاینده‌هایی مانند اکسیدهای نیتروژن (NOx) و هیدروکربن‌ها شود که از سوخت ناقص حاصل شده و به آلودگی محیط‌زیست کمک می‌کند.

• آسیب به مبدل کاتالیزوری: سنسور اکسیژن ارتباط نزدیکی با عملکرد صحیح مبدل کاتالیزوری دارد. بدون داده‌های دقیق از سنسور، مبدل کاتالیزوری ممکن است به‌طور موثر عمل نکند و حتی خراب شود. هزینه تعویض مبدل کاتالیزور بسیار بیشتر از سنسور اکسیژن است.

• مشکلات قانونی برای معاینه فنی: حذف این سنسور، با ایجاد آلودگی زیاد سبب می‌شود در تست های معاینه فنی اتومبیل نتواند قبول شود.

• آسیب به موتور: خودروهای امروزی برای عملکرد صحیح نیاز به محاسبه نسبت سوخت و هوا دارند. مخلوط هوا و سوخت نادرست می‌تواند منجر به‌افزایش سایش اجزای موتور از جمله پیستون‌ها، سیلندرها و سوپاپ‌ها شود و به مرور به موتور آسیب وارد کند.

• چالش‌های تشخیصی: اگر خودرویی بدون سنسور اکسیژن با مشکلات عملکردی مواجه شود، تشخیص علت اصلی مشکلات چالش برانگیزتر می‌شود.

نحوه تست سنسور اکسیژن در خودرو

روش‌های مختلفی برای تست سنسور اکسیژن وجود دارد. قبل از هرکاری بهتر است ابتدا سیم‌ها و اتصالات سنسور اکسیژن را بررسی کنید و از عدم وجود خوردگی و آسیب اطمینان یابید.

تست هیتر سنسور اکسیژن بوسیله مولتی متر

اگر مولتی متر دارید به سادگی میتوانید مقدار جریان، ولتاژ و مقاومت را تست کنید. اگر سنسور اکسیژن شما دارای هیتر است ابتدا این مرحله را انجام دهید. اگر سنسور شما هیتر ندارید این مرحله را رد کنید

1. ابتدا سنسور اکسیژن مد نظرتان را برای تست پیدا کنید. دفترچه راهنمای خودرو میتواند به شما در پیدا کردن سنسور اکسیژن کمک کند. سنسورهای اکسیژن بر حسب نوعشان بین ۱ تا۴ سیم دارند.
2. اگر سنسور اکسیژن نزدیک کاتالیزور خودرو است باید خودرو را توسط جک بالا ببرید. مطمئن شوید که خودرو به خوبی مهار شده و ایمن است.
3. سنسور را جدا کنید و پین ها فلزی سنسور را پیدا کنید.
4. برای تست عملکرد هیتر سنسور باید مقاومت را اندازه گیری کنید. مولتی متر را روی ۲۰۰ اهم تنظیم کنید و پراب‌های مولتی‌متر را به پین‌های مربوط به هیتر متصل کنید.
5. اگر عددی بین ۵ تا ۶ اهم در مولتی متر خواندید هیتر سنسور سالم است. اگر عددی نمایش داده نشد هیتر سنسور خراب است. البته این اعداد بسته به خودرو متفاوت است و باید از دفترچه راهنمای قطعه یا دفترچه راهنمای خودرو کمک بگیرید.

نحوه تست سنسور اکسیژن با ولت متر

اگر از ولت متر استفاده می کنید، برای اندازه گیری میزان ولتاژ به یک ولت متر دیجیتال با امپدانس 10 مگا اهمی نیاز دارید. برای تست مراحل زیر را دنبال کنید:

1. ماشین خود را تا دمای کار با حدود 20 دقیقه رانندگی یا در حالت در جا کار کردن موتور برای مدت زمان مشابه، گرم کنید.
2. موتور را خاموش کنید و سوییچ را باز کنید تا چراغ های پشت امپر روشن شوند.
3. حسگر اکسیژن مد نظرتان را همانطور که در آزمایش با مولتی متر انجام دادید پیدا کنید و سیم ها را جدا کنید. مراقب باشید دچار سوختگی نشوید چون اگروز بشدت داغ است.
4. اگر سنسور شما 1 یا 3 سیم دارد، پروب قرمز روی ولت متر را به سیم سیگنال سنسور وصل کنید و پروب مشکی را روی شاسی خودروی خود متصل کنید. اگر سنسور 2 یا 4 سیم دارد، پروب مشکی ولت متر را به پین‌های سیم زمین روی سنسور وصل کنید.
5. ولتاژ یک سنسور سالم و خوب بین 0.1 تا 0.9 ولت در نوسان است، بنابراین اگر قرائت به این صورت بالا و پایین می‌رود، نشانه سلامت سنسور است.

سخن آخر

به‌طور کلی، سنسورهای اکسیژن که به‌عنوان سنسورهای O2 نیز شناخته می‌شوند، اجزای جدایی‌ناپذیر سیستم اگزوز هستند که سطح اکسیژن گازهای خروجی را کنترل می‌کنند.

در این مقاله عملکردهای اصلی این سنسورها را که شامل بهینه‌سازی مخلوط هوا و سوخت برای احتراق، کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و اطمینان از عملکرد کارآمد موتور است، بررسی کردیم. علاوه‌بر این، دلایل رایج خرابی سنسور اکسیژن مانند سن، آلاینده‌ها، دمای بالا و آسیب‌های مکانیکی را مورد بحث قرار دادیم. درک اهمیت سنسورهای اکسیژن و رسیدگی سریع به مشکلات احتمالی برای حفظ کارایی خودرو و به‌حداقل رساندن اثرات زیست محیطی اهمیت زیادی دارد. اگر نیاز به خرید سنسور خودروهای چینی نظیر جک، لیفان و ام وی ام دارید میتوانید خرید سنسور را از فروشگاه لوازم چینی اعتماد یدک انجام دهید.